Het nederzettingpatroon van Schaijk is ontstaan op de overgang van hoog en droog naar laag en nat gelegen: op de rand van de Peelhorst. De randzone bood de mogelijkheid om zowel de hogere als de lagere gronden in cultuur te brengen. Op deze randen zijn ook de eerste wegen gesitueerd wat een structurerende werking voor de bebouwing als gevolg had. Op sommige plaatsen zijn daardoor bebouwingslinten ontstaan.

De belangrijkste twee historische linten zijn de noord-zuid route Schutsboomstraat-Runstraat en de oost-west georiënteerde Pastoor van Winkelstraat. Het knooppunt van deze beide linten heeft de ligging van het centrumgebied bepaald. De Rooms-katholieke kerk op het knooppunt accentueert dat. In de oksels van de oude lintstructuur heeft Schaijk zich in de jaren zestig grootschaliger en planmatig uitgebreid waarbij uiteindelijk een compact dorp is ontstaan.